Geçenlerde İstanbul’un ara sokaklarından geçerken bir yokuşa denk gelince hemen suratını astı mesela. “Çıkmam ben buradan!” dedi. “Nasıl?” diye sordum ben de. “Neclacığım arkadan başka arabalar geliyor. Gözünü seveyim kendine gel.”
Eylül 1994’te basılan kitabın arka kapağında şöyle yazıyor: “Kasım 1935. Büyük Portekizli şair Pessoa, Lizbon’da Sao Luis dos Franceses hastanesinde ölüm döşeğinde. Takma adları birer birer ziyaretine geliyor.”
Bu yazı eser değerlendirme bahanesi altında, doğrusu, sadece bir iç döküşten, bir ihtimal iç çöküşten ibarettir.
Bu yazı hayal ürünü değildir. Karakterler ve yaşanan olaylar tamamen gerçektir.
“Ruhundan, / Bir roket misali çıkmadıkça, / Huzurlu olmak, / Seni çılgına çevirmedikçe, / Veya intihara, cinayete sürüklemedikçe, / yapma.”